Omdat ik graag eens wilde weten hoe mijn cliënt Personal Coaching heeft ervaren, heeft ze onderstaand bericht geschreven en een foto van haar prachtige schilderij bijgevoegd.

Het is dezelfde jonge vrouw waarover ik op 1 november het artikel schreef ‘Waar ben ik nu toch in terecht gekomen?’

CIRCLES OF JOY

Daar zit ik dan, voor de tweede keer in de praktijkruimte bij Marie-José. Er branden kaarsen en door het dakraam valt veel licht naar binnen. Het is een lichte, warme ruimte. Ik heb net een kopje thee gekregen en kijk een beetje rond in de kamer. Er staat een laptop en een CD-speler en ik ben benieuwd wat ze vandaag allemaal heeft ‘bedacht’ en tegelijkertijd een beetje bang dat ze (opnieuw) met allerlei muziek in de weer is geweest en wil gaan zingen of zo. Dat hoeft van mij namelijk niet. Blazend in mijn hete thee probeer ik me te herinneren, waarom ik zo nodig weer wilde schilderen en in gedachten dwaal ik af.

Vrij snel nadat ik voor het eerst bij Marie-José was wezen schilderen, wilde ik alweer een nieuw schilderij maken. Mijn blijheid had plaatsgemaakt voor een kritische blik: het schilderij was te klein, niet vierkant en niet symmetrisch. En ik wilde graag wat leuks doen. Van de zomer leidde dit zelfs bijna tot het bestellen van een fortuin aan schildersspullen. Als ik dan toch ging schilderen, kon ik het beter serieus aanpakken. Het leek me bovendien wel erg kunstzinnig en interessant om over een schildersezel te beschikken, een schilderskamer te hebben of gewoon de garage om te bouwen tot een creatieve ruimte. Ik had online al allerlei spullen gevonden en mijn winkelmandje volgeladen, maar er ging iets mis bij het afrekenen, waardoor ik helemaal opnieuw moest beginnen. Het was me te veel werk om alles opnieuw uit te zoeken. Als ik echt zo graag wilde schilderen, kon ik net zo goed nog een keer naar Marie-José gaan. Zij kon vast wel aan een groot, vierkant doek komen. Ik wilde iets groots, meeslepends en met veel kleur maken. Iets om in mijn toekomstige appartement op de muur te hangen zonder dat het erin verdwijnt. Iets dat antwoord geeft op al mijn vragen en iets om blij van te worden.. Zo gezegd, zo gedaan en nu zat ik dus weer hier.  Ik neem nog een laatste slokje thee terwijl Marie-José de kamer komt binnen gelopen. We kunnen aan de slag.

Ze laat me eerst een klein fragment uit de film ‘La Famille Bélier’ zien, dat voor mij symbolisch is. Of de symboliek helemaal van toepassing is, weet ik niet, maar dit is in ieder geval een film die ik graag in zijn geheel wil gaan zien. Vervolgens blijkt het voor mij “nodig” te zijn om een mantra te gaan zingen (lees: ZINGEN). Dus toch. De vorige keer kwam dat voor mij uit de lucht vallen. Hoezo zingen? Wat draagt dat bij, wat heb ik daar aan? Deze keer was ik enigszins voorbereid op het idee van zingen, maar zingen is gewoon niet mijn ding en dat vind ik helemaal prima. Gelukkig is het niet ‘noodzakelijk’ om mee te zingen. Een meditatie later kan het schilderen dan eindelijk beginnen.

Marie-José heeft mijn doek al klaar gezet op de schildersezel en ik kijk naar het spierwitte 80×80 cm doek. De moed zakt me een beetje in de schoenen. Dit doek was echt groot en vooral leeg en wit. Alles behalve “groots, meeslepend en vol kleur”. Ik vraag me af hoe ik dit doek ooit vol ga schilderen, maar ik kon nu niet meer terug. Blij dat het geen 100 x 100 cm doek was, zat er niets anders op dan gewoon te beginnen. Eerst maar eens kleuren uitkiezen. Waar ik bij de eerste keer schilderen zonder nadenken vier kleuren uitkoos, stond ik nu een paar minuten besluiteloos voor de kast met verf. Ik wist het echt niet en bekeek de kleuren. Donkerblauw of toch lichtgroen? Was oranje of roze niet veel vrolijker?  Het moest wel mooi worden, anders kon ik het niet ophangen. Dit doek kan ik niet zomaar verspillen. En zo gingen de gedachten nog even door. Uiteindelijk stop ik met nadenken en pak de lichte, pastelgroene kleur verf,  die ik als eerste zag en schilder het doek helemaal in deze kleur. En daarna..?

Daarna ging het als vanzelf. Kleurrijk? Ja. Groot? Ja! Meeslepend? Dat durf ik niet te zeggen en dat is allemaal ook niet zo belangrijk. Het maakt namelijk niet uit waarom je iets doet wat je doet. Of dat je schilderij perfect is, symmetrisch of origineel. En het zou leuk zijn als je schilderij antwoord geeft op al je vragen hoor. Vooral ook heel praktisch, maar het is nog praktischer als je daar helemaal niets voor nodig hebt. Het enige dat je je daarvoor hoeft af te vragen is: “heb ik hier plezier in? Doe ik dit graag? Voel ik me goed?”. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het leuk vond om weer een schilderij te maken. Ergens plezier in hebben en je goed voelen, dat is wat mij betreft het enige doel, bij wat je ook doet. En dit zijn mijn Circles of JOY.

Er heeft zich één deelnemer voor de workshop intuïtief schilderen van vanmiddag aangemeld. Toen ik destijds startte met workshops geven, was ik zelf wat teleurgesteld wanneer er ‘maar’ een deelnemer aanwezig was. Dat stadium ligt al lang achter me. Ik heb al vaker ervaren dat er op zo’n moment dan ook geen andere deelnemers bij hadden gekund. Alle aandacht was nodig alleen voor diegene. Ik denk dat er ‘boven’ een hoop geregeld wordt voor ons.

Daarom ben ik er vandaag al op voorbereid dat deze workshop weleens anders zou kunnen gaan lopen. Er komt een vrouw naar me toe van een jaar of 60. We kennen elkaar niet en ik vertel haar dat ze vanmiddag een privé-schilderssessie krijgt. Eerst is ze verbaasd en daarna is ze heel blij. Quality time voor haar.

Ze stelt zich voor en neemt aan tafel plaats te midden van veel brandende kaarsjes en een bos rozen. Ze draagt kleding met mooie warme kleuren en ik stem me af op haar energie. Ik ervaar veel verdriet en ook wat boosheid en voel haar alleen zijn. Innerlijk zie ik haar heen en weer schommelen. Wij zullen samen een mantra gaan zingen om blokkades op te heffen. En zij dient gewiegd te worden…..

Ik vertel wat ik bij haar voel en zie, we doen wat energetische oefeningen en ik vraag haar of ze inderdaad gewiegd wil worden. Dat wil ze. Tot nu heb ik met wiegen van een volwassene geen ervaring. Daar ben ik open over. We zetten onze stoelen naast elkaar en ik sla een arm om haar heen. We bewegen een kort poosje wat heen en weer. Ze zegt: “dit werkt niet.” Dat vind ik ook. Ik hoor mezelf vragen: “Wil je bij mij op schoot zitten?” Dat wil ze en ze komt bij mij op schoot zitten. Ik omarm haar, haar hoofd legt ze tegen mijn schouder, ik wieg haar, we zingen een mantra. Het is mooi, rustig en vredig. Er vindt heling plaats.

Daarna schildert ze. Ze maakt een beetje confronterend schilderij. Het geeft inzicht. Daar praten we een poosje over. Daarna nemen we afscheid en ze vertelt me dat ze de middag als fijn heeft ervaren. Het heeft haar goed gedaan en ze gaat thuis binnenkort verder werken aan haar schilderij. Ik vond het ook fijn om met haar te werken en dat ik dit aan haar mocht door geven.

Natuurlijk heb ik vooraf met mijn cliënt overlegd over mijn artikel. Haar reactie was: Het verhaal dat je schreef, vond ik mooi. Hoe bijzonder is het dat je binnen een paar minuten bij iemand op schoot kruipt om gewiegd te worden. Ik heb mijn knuffel weer van stal gehaald. Dank voor de speciale middag die zeker heeft bijgedragen aan het helingsproces waar ik middenin zit. Dank je dat je de workshop hebt door laten gaan, speciaal voor mij.

“Zag ik dat nu goed, dat die man met je aan het flirten was?”

Ik ben met mijn schoondochter en mijn kleinkind van anderhalf op de streekmarkt. Het is mooi weer en we zijn aan de vroege kant. Een deel van de marktkramen wordt nog opgebouwd.

“Welke man?”
“Die van de kraam net.” Ik heb niets gezien of gehoord. We lopen verder. Mijn hersenen draaien op volle toeren en ik blik terug. Dan valt me op dat de man van de kraam eigenlijk wel heel uitgebreid met me aan het praten was. Hij drukte vervolgens ook nog eens zijn visitekaartje in mijn hand. Achteraf denk ik dat mijn schoondochter gelijk heeft, deze man flirtte met mij.

Dat doet me denken aan een situatie van een paar weken geleden. Ik vertel er mijn schoondochter over. Een hele goede vriendin van me en ik liepen in de stad om oude gebouwen te bekijken, een museum en we bezochten een paar winkels. In een van die winkels hebben we een poos rondgekeken, een geanimeerd gesprek gehad met de eigenaar en we kochten daar beiden wat.

Weer buitengekomen zei deze vriendin tegen me: “Dat was een leuke man.” “Ja, dat vind ik ook” zei ik.  “Dat is een leuke man voor jou Marie-José!”  “Huh? Doe niet zo gek”.  Ik schud mijn hoofd. Alleen al het idee zeg. Ik zal ongetwijfeld een rare kop hebben getrokken. Ha, ha, stel je voor…… en ik giebel wat.

Kinderen en hele goede vrienden en vriendinnen zeggen me soms rake dingen. Ze houden me een spiegel voor, zodat ik daarover kan gaan nadenken. Dat heb ik nu ook hierover gedaan. Mijn passie is Praktijk Zielskunst. Ik vind het heerlijk om daarin te werken en mijn leven is prima zo. Ik heb eigenlijk geen tijd voor een relatie en ik geef mijn praktijk ook nooit op voor iemand. Zou ik dan weer open kunnen staan voor een nieuwe liefde? Nou, eh, heeeel misschien , t.z.t. wellicht, …..

Mijn schoondochter schiet in de lach. Ze laat me de plek zien waar ze mijn zoon destijds voor het eerst ontmoette. Het is een onverwacht stukje natuur in de stad; een mooi, rustig hofje. Wat ben ik blij dat ze elkaar hebben leren kennen. Het is een heel goed stel samen. Zij hebben het aangedurfd en de liefde een kans gegeven.

Mijn schoondochter hoeft het verder niet uit te leggen. Ze kijkt me aan en zegt: “Wij gunnen jou allemaal een lieve man. Een man die jou op handen draagt en je in je waarde laat.”

Eh…. Verliefd worden op mijn zestigste? Eh. Wie weet, …..

Op een zaterdagmiddag sta ik bij de bushalte in Leusden te wachten op de bus die me naar station Amersfoort brengt. Dit weekend ga ik naar mijn dochter in Groningen. Ze is jarig. Mijn koffertje op wielen heb ik mee en de eigen baksels en slingers zitten in mijn rugzak.

Er komt een jonge vrouw aanlopen. Zij zegt: “Ik zie uw koffer en ik vermoed dat u naar het station gaat en daar uw aansluiting gaat missen”. Ze heeft een app op haar mobiel en weet me te vertellen dat de bus een kwartier vertraging heeft. We besluiten beiden om naar de overkant te lopen en een andere bus te nemen.

Ze ziet mijn koffertje met het logo van een bekend merk erop.  Ze noemt het merk en ik zeg: “Ja dat was ooit”. “Ik ook”, antwoordt ze! Omdat ik niet in toeval geloof, denk ik al ‘dit kan interessant worden’ en mijn intuïtie draait op volle toeren.

Ik kijk eens beter naar haar en ik schat haar 22-25 jaar oud.  Ze loopt gracieus, draagt een mooie, lichtkleurige mantel. Het is een mooi mens met een mooie uitstraling. Dat laatste durf ik niet te zeggen. Daarom zeg ik: “Wat ben je mooi gekleed”. Ze lacht en is blij met mijn oprechte compliment.

Dan praten we verder over het bekende logo op mijn koffertje en ik vertel dat ik dat werk al lang niet meer doe. “Wat doet u dan”? Ja, de jonge vrouw is heel beleefd. Ik vertel over mijn energetisch werk en de workshops intuïtief schilderen en dat Zielskunst helemaal mijn passie is. Ze is heel geïnteresseerd.

We wachten op de bus en praten en praten, de bus komt en we stappen in en praten en praten. Ze vertelt me over haar leven, over haar huidige werk elders in Nederland. Dat ze graag ander werk wil. Werk dat er toe doet in deze maatschappij. Ze is het weekend op bezoek bij haar ouders in Leusden. Haar wens is om hier een baan te vinden en om hier ook weer te komen wonen. Want, zegt ze, er is hier andere energie en een prachtige natuur. Dat ervaar ik ook zo. Ik hoor hoe ze heet en ze vertelt dat zij en haar moeder zeer geïnteresseerd zijn in het spirituele. Dat ze met haar zus, die heel ver weg woont, een ‘lijntje’ heeft. Hoe verder ons gesprek vordert, des te duidelijker wordt het dat we heel veel raakvlakken hebben.

In de stad stapt ze uit en ze laat mij met een grote glimlach achter. Wat een leuke meid! Dankzij de vertraging van de bus, hebben we beiden een leuke ontmoeting en een fijn gesprek gehad.

Onderstaande publiceer ik met toestemming van mijn cliënt.

In het voorjaar 2015 zit een jonge vrouw tegenover me met een vriendelijk, kien gezicht en een mooie uitstraling. Ik ken haar nog niet, ze komt via via. Ze heeft een afspraak met me gemaakt om aan zich zelf te werken en om intuïtief te schilderen in mijn praktijk.

Ik vind het fijn dat ze er is en ondertussen heb ik ook de bibbers…..
Vanochtend vroeg tijdens de meditatie en mijn afstemming op haar komst, hoorde ik innerlijk de mantra Namaste. Die mantra bleef ik alsmaar horen en toen wist ik dat ik er goed aan zou doen om een mantra te gaan zingen voor haar. Liefst met haar samen. Ik heb echter nog nooit gezongen en ik heb ook geen zangles gehad. Tegen dat zingen, daar zag ik flink tegenop.

We maakten kennis met elkaar en spraken wat en toen zei ik dat ik Namaste ging zingen en ik vroeg haar om mee te zingen. Haar hoofd en haar ogen spraken boekdelen. Ze heeft ook niet mee gezongen.

Na een geleidemeditatie begon ze te schilderen. Ze schilderde en ze schilderde en het resultaat was verbazingwekkend. Zo ontzettend prachtig, het was een heel spiritueel schilderij geworden.

Aan het eind vroeg ik of ze nog iets wilde doen of wilde weten. Ze zei: ‘Ik wil naar huis!!! Ik wil uuuuuren voor mijn schilderij gaan zitten en ernaar kijken. Dat kon ik me goed voorstellen. Toen durfde ik haar de vraag te stellen: ‘Wat dacht je toen ik je voorstelde om samen een mantra te gaan zingen? Dacht je wat is dat nou toch voor een mens, waar ben ik nu toch in terecht gekomen? ‘Ja’, zei ze, ‘dat dacht ik’. ‘Maar daar denk ik nu heel anders over’.

Inmiddels is het begin november 2015. De vorige schilderssessie is haar heel goed bevallen. Zo goed zelfs dat ze binnenkort haar doel op een heel groot doek bij me gaat schilderen. Haar doel is om een nieuw appartement toegewezen te krijgen en zij ziet zichzelf al daarin wonen. Het grote schilderij komt daar in haar woonkamer te hangen. Op die manier bekrachtigt ze haar doel en ze zendt haar wens tevens uit het universum in.

Zingen als nachtegaaltjes tijdens de komende sessie zit er niet echt in, wel zeggen (of zingen?) we: Namaste.
Dat betekent ‘Ik groet je’.

Vreugdekreten

Voortvloeiend uit mijn grote schoonmaakactie in huis van de zomer, besloot ik om Klus- en onderhoudsbedrijf Gert Sondervan uit Langbroek (0343-563023) weer te vragen om te komen klussen. Ik wilde graag bergruimte voor mijn praktijk. In een mail, begeleid met foto’s waar de bergruimte volgens mij gemaakt kon worden, gaf ik nadere uitleg.

Na enkele weken wachten, is het zo ver. Gert komt en overziet en hij vindt mijn plan om schuifdeurtjes te maken onder het schuine dak, helemaal niets. ‘Dat wordt naar verhouding veel te duur Marie – José om daar overal die rails met deurtjes te gaan maken en je krijgt er nauwelijks bergruimte door. Daar past die ‘meut’                                                            van je nooit in’…..

Enigszins teleurgesteld zie ik in dat hij daarin gelijk heeft. Maar wat dan? Ik wil een nette cursusruimte met rustige energie. Waar berg ik dan mijn nieuwe schildersdoeken op en de voorraad verf? Waar laat ik de fleece-dekentjes en matrasjes en cursusaccessoires? En waar ga ik dan met mijn boekhouding en klein kantoorinventaris heen?

Gert en zijn vrouw runnen samen hun bedrijf. Het zijn aardige mensen en harde werkers. Ik vind dat Gert ‘gouden klushanden’ heeft.
Blijkbaar heb ik nu een lastige vraag gesteld om onder de dakpannen bergruimte te maken.

Gert gaat even in mijn huis rondlopen. Hij denkt na en hij denkt mee en ondertussen hangt hij al een van de schilderijrails op.  Dan roept hij me en legt me uit wat er wél mogelijk is. Ik hoor wat hij vertelt en kijk hem ongelovig aan. Wat hij nu weer kan creëren, kan ik haast niet geloven. Is dat echt mogelijk?

En ja hoor, hij maakt een prachtige, heuse, dichte archiefruimte die precies past bij de rest. Het lijkt alsof de archiefruimte er van begin af aan altijd al is geweest. Het mooiste is nog dat alles erin gaat passen. Ik ben zo blij als een klein kind en ik slaak kreten van vreugde.

Lieve lezer, mijn praktijk- en cursusruimten zijn af. Ik ben er helemaal klaar voor om daarin met hart en ziel voor én met jou te werken. Je bent van harte welkom en ik hoor en zie je graag.

What a beautiful surprise!

In mijn stand op de Spirituele Wellnessbeurs van 11 oktober jl., had ik een vaas met gekleurde bolletjes neergezet. Bezoekers mochten raden hoeveel bolletjes er in de vaas zaten. Degene die het juiste getal raadde, zou van mij een gratis workshop Intuïtief Schilderen krijgen.

Voor mij was dit nieuw om te doen en ik wist zelf ook niet hoeveel aanwezige bolletjes er in de vaas zaten. Ik zag dat veel bezoekers ter plekke een bon invulden. Aan het eind van de beursdag ruimde ik mijn stand weer leeg en nam ik alles mee naar huis.

Na de avondmaaltijd kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en ik opende de “box voor een gratis workshop’. Er zaten inderdaad veel bonnen in. Hoeveel bolletjes zou men geraden hebben? Het viel me op dat een aantal getallen dicht bij elkaar zat. Daarna ging ik de bolletjes tellen…..  Niemand had het juiste getal geraden. Oh, wat jammer. Dat had ik niet verwacht en ik geef grif toe dat het voor mij even omschakelen was.

Toen ben ik de strookjes met andere ogen gaan bekijken. Ik zag dat een van de deelnemers er maar één bolletje boven zat en twee deelnemers zaten er maar één bolletje onder. Vanuit een andere invalshoek had ik dus opeens drie winnaars!

Alle drie de winnaars heb ik via een mail gefeliciteerd en ze op de hoogte gebracht wanneer de datum van de workshop was. Kort erna kreeg ik al blije mailtjes.
Eén van de winnaars, startte haar mail met: What a beautiful surprise! Thank you!

Daar werd ik nou weer helemaal blij van.
Wat is het leven heerlijk als je kunt en ook wilt kijken naar wat er wél aanwezig is. En wat is het eigenlijk simpel en fijn om elkaar een mooie verrassing te geven.

De winnaars gaan een prachtige workshop intuïtief schilderen in mijn praktijk meemaken en ik ga ze ‘in het zonnetje zetten’.  Ze mogen zelf kiezen welk doek en verfkleuren ze fijn vinden om mee te werken en ze gaan schilderen vanuit hun onderbewuste.

What a beautiful surprise!

Ik ben zó blij dat jij er bent!

Voor de tweede keer ben ik standhouder op een Spirituele Wellnessbeurs van organisatiebureau P.C.P  www.pcpbeurs.nl   Van te voren had ik me er al op verheugd en ik had de beurs goed voorbereid.

Ik heb fijne mensen begroet, bijzondere ontmoetingen gehad en ik heb mijn werk mogen doen. En ik kreeg nog een extraatje.

In de namiddag komt een vrouw bij mij in mijn stand. Uit de grond van haar hart zegt ze tegen mij: ‘Ik ben zó blij dat jij er bent!’. Verbaasd kijk ik op en ik herken haar van de vorige keer. Het was een bijzonder consult. Ze vertelt me hoe het nu met haar is.

Ik vind het ook fijn om haar weer terug te zien. En nu ik dit artikel schrijf, blik ik terug op de beursdag en vraag me een paar dingen af. Waarom ga ik in een stand staan? Heb ik het gesjouw met schilderijen, beursaccessoires en tekenspullen er voor over? En nu ik twee keer zo’n beursdag heb ervaren, zou ik dit dan vaker willen doen?

Mijn antwoord is JA ! Ik vind het heerlijk om mensen te ontmoeten, om te inspireren en te motiveren, te troosten en te healen. Ook voelt het goed om een ‘schijnend’ schilderij te verkopen aan iemand die inzicht, liefde, heling of bescherming nodig heeft. Of wiens doel ondersteund mag gaan worden door de energie en de intentie die in het schilderij zitten.

De vrouw die zó blij was om me weer te zien, gaf mij nog extra stimulans om vaker op een beurs te gaan staan. Daarnaast maakte ze me iets heel belangrijks duidelijk.
Wat zou het fijn zijn om elkaar te vertellen dat we blij met elkaar zijn. Laat ik daar zelf in mijn eigen omgeving mee beginnen.

Lieve lezers, ik ben blij met jullie. Dank je wel!

Ben je benieuwd wat jouw onderbewuste je wil vertellen?Kies dan uit mijn aanbod en kom intuïtief schilderen. Wat je schildert is altijd goed, want het komt uit jouw onderbewuste.

Thema Workshops
29-10 Liefde voor Jezelf Tijd en liefde voor Jezelf! Meestal geven we veel aan de ander. Nu is het tijd voor Jezelf en de door jou gemaakte creatie helpt je daar thuis aan te herinneren.
06-11 Engelenenergie We vragen de engelen om ons te omhullen, inzicht te geven en te helpen
08-11 Heling voor Ouders wiens kind door miskraam, vroeg/doodgeboorte of anderszins niet meer op aarde is
14-11 Plezier Een workshop waarin plezier, inspiratie, enthousiasme, muziek en natuurlijk het maken van je eigen intuïtieve schilderij de boventoon voeren
21-11 Liefde voor Jezelf Tijd en liefde voor Jezelf en je creatie neem je mee naar huis
27-11 Heling voor Ouders wiens kind door miskraam, vroeg/doodgeboorte of anderszins niet meer op aarde is
15-12 Engelenenergie We vragen de engelen om ons te omhullen, inzicht te geven en te helpen.

Cursussen/verdiepingsworkshops:
23-10, 20-11, 18-12 en 16-01-16 Schilder jouw Chakra’s Krijg inzicht in je 7 Chakra’s en je staat van zijn. Schilder elke chakra en neem de schilderijtjes mee naar huis en zo versterk je eigen energie.
15-11, 13-12, 10-01 en 31-01-16 De Reis in Jezelf is een stimulans op je levenspad. Je gaat dieper in jezelf kijken en overbodige ballast loslaten zodat je flexibeler nieuwe uitdagingen aangaat.
Meer info vind je op www.praktijkzielskunst.nl

Praktijk Zielskunst is gevestigd in Leusden. Wil je liever in jouw eigen omgeving intuïtief deelnemen? Verzamel dan een groepje mensen, overleg met me en ik kom naar jou toe!

Marie–José Wissink

Een schoon huis, een schone geest

In de zomermaanden heb ik mijn huis, praktijk en cursusruimte schoon gemaakt. Alles is door mijn handen heen gegaan, alles is gesopt en ik ben naar de Kringloop gereden om overtollige spullen af te geven. Heerlijk zo’n lekker schoon en opgeruimd huis.

Ik kreeg heel veel rust in mijn hoofd en er ontstonden van allerlei nieuwe creatieve ideeën. Daardoor schreef ik veel nieuwe workshops en cursussen.

Enthousiast vertelde ik over mijn proces aan een vriendin. Ze zuchtte en zei: ’ik wou dat ik die moed had, het is bij mij wat vol in huis want ik verzamel’. Spontaan bood ik aan om haar een dagje te komen helpen.

Van de week was het zover. We zijn opgetogen aan de slag gegaan en hebben samen veel werk verzet. Nu is er een begin gemaakt aan het schonen en opruimen en zij ziet het zitten om er mee verder te gaan.

We zijn allebei blij. Elkaar helpen is mooi en vriendinnen zijn een rijkdom.

Ik denk dat iedereen tegen zo’n schoonmaakactie op ziet. Doch hoe heerlijk en rustig is het, als je huis aan kant is. Wacht niet met opruimen. Vraag hulp, stroop op die mouwen en aan de slag!