De moeder van dit meisje had al een schilderij van me. Ze vroeg me of ik ook iets voor haar dochtertje kon maken als bescherming. Dat wist ik niet, maar ik kon het proberen. Het werd mijn eerste beschermschilderij.

Ze had met haar dochtertje gepraat en haar gevraagd of ze een schilderijtje bij haar bed wilde hebben. Een beschermschilderij dat hielp om beter te kunnen slapen en waardoor zij niet meer steeds eng ging dromen. Zo’n schilderij wilde haar dochtertje heel graag. Ik kende het kindje niet en ik kreeg een foto van haar dochtertje. Moeder en ik spraken af om voor haar een beschermschilderij te maken.

Na een paar dagen droomde ik ’s nachts van het meisje. Daardoor wist ik dat ik ’s ochtends naar een knotwilg bij mij in de buurt moest gaan. Bij de boom aangekomen, kreeg ik een stukje schors mee.

Toen ik terug kwam in mijn praktijk, heb ik gemediteerd met het stukje schors in mijn hand. Daarna heb ik via de foto “ingezoomd” op de energie van het meisje. Wat ik “zag en doorkreeg” mag ik natuurlijk niet vertellen. Dat is wat het meisje zelf gaat ontdekken.

Het was me duidelijk dat ik iets met de knotwilg moest gaan schilderen. Het eindreslultaat zie je. De moeder en haar dochtertje hebben samen het schilderij bij mij in de praktijk opgehaald. Toen hoorde ik dat het meisje heel erg van de natuur hield, vooral van bomen. Ze vond het spannend om haar schilderij uit te pakken. Haar uitspraak over de boom was voor mij heel verrassend: Dit ben ik en dat is mama.

Het schilderij hangt naast haar bedje. Ze slaapt meestal heel goed en soms wil ze graag gaan slapen met haar schilderij in bed!