Vele jaren geleden hoorde ik voor het eerst dat kinderen hun ouders in het aardse leven uitzochten. Ik kon dat niet geloven. Dan zou ik zeker een andere keus hebben gemaakt! Dacht ik.

Als meisje was het voor mij beter, om me in ons gezin aan te passen. Niet op te vallen en vooral niet te zeggen wat ik er van dacht. Ik lette op de mimiek van mijn ouders en van mijn dove oma, op de toon waarop dingen werden gezegd, of juist níet. Ik was eenzaam als kind en gevoeliger dan de meesten.

Als jonge vrouw maakte ik bepaalde keuzes, waar ik veel van heb geleerd. Om brood op de plank te hebben, koos ik lang geleden voor het werken met cijfers. Dit brak me op. Ik wilde met mensen werken. Het was dan ook geen wonder dat ik me ging omscholen en zelfstandig schrijftolk werd. Een voorziening was er toen in Nederland nog niet. Daarvoor heb ik pionierswerk gedaan en landelijk een tolkvergoeding voor elkaar gekregen waar doven en ernstig slechthorenden nog steeds een beroep op kunnen doen. Ik heb vele jaren met plezier getolkt.

Het contact met mijn moeder verbeterde en onze band werd de laatste jaren van haar leven heel mooi en warm. Ze was verbaasd en trots dat haar dochter kon tolken en ze schepte er in het verzorgingshuis zelfs over op. Dat was wennen voor mij.
Mijn vader daarentegen durfde zich pas een aantal jaren na zijn dood aan me te laten zien, al durfde hij niet dichtbij te komen. Hij schaamde zich en vroeg om vergeving. Dat ik hem zag, maakte veel in me los. Ik heb mijn emoties verwerkt en ik kon hem vergeven. Inmiddels heb ik hem al een paar keer gezien en ook hij is trots op mij.

Door al die jaren heen werd ik een goede luisteraar en werden mijn intuïtie en spiritualiteit gevoed en gesterkt. Communicatie liep daarbij altijd als een rode draad door mijn leven. En nu begrijp ik mijn enorme drijfveer om communicatie voor iedereen mogelijk te maken.
Ook begrijp ik nu waarom ik juist deze ouders nodig had om te leren communiceren en om in mijn huidige leven als ‘doorgeefluik’ te mogen fungeren in mijn praktijk.
Nu snap ik ook dat tijdens mijn opleiding Energetisch Werk het opeens duidelijk werd dat ik helend kan werken en schilderen. Dat ik zelfs iemands ziel kan schilderen. Het heeft allemaal met communicatie te maken.

Al jarenlang kan ik aan iemands stem meer ‘vernemen’, dan er verteld wordt. Door de verdiepingscursus Vorige Levens die ik volg bij Samma Centrum, werd me duidelijk dat ik in een van mijn vorig levens afasie heb gehad. Ik kon toen niet meer praten en mensen lieten mij links liggen, omdat ze niets meer aan me hadden.
De laatste jaren heb ik er hard aan gewerkt om mijn stem te helen en me te durven uiten. Het laatste duwtje dat ik nog nodig had, kreeg ik onlangs tijdens een workshop Stembevrijding bij Esensya. Ik vernam daar dat de stem de richtingaanwijzertjes van de ziel zijn. Aha!

De puzzelstukjes in mijn leven gaan op hun plaats vallen. Ik heb een grote levensles in communicatie gekregen en inzicht waarom ik hier op aarde ben gekomen. Wat een cadeau!