Schilderij met licht.

“Mevrouw ik zie licht in uw schilderij…….”
Dat zei een oudere meneer tegen me afgelopen zomer tijdens de Buitenschilderweek in Woudenberg.
Ik woonde net in Leusden en zag in een plaatselijke krant een artikel dat mijn aandacht trok. Het ging over de jaarlijkse Buitenschilderweek in Leusden / Woudenberg. Ik moest meerdere drempels over omdat ik nog nooit in het openbaar had geschilderd en had daardoor mezelf bijna overtuigd niet te gaan. Na mezelf flink te hebben toegesproken, had ik durf genoeg en kon ik, gelukkig, op de valreep nog mee doen.

Het verzamelpunt en de kennismaking vonden plaats in het Cultuurhuis te Woudenberg, waar ik een prettige groep kunstenaars aantrof. We kregen de opdracht om naar een buitengebied te gaan en daar een monumentale woonboerderij te schilderen. Van die boerderij had ik nog nooit gehoord en ik was ook niet eerder in Woudenberg geweest. Ik had nog nooit buiten geschilderd, de kunstenaars kende ik niet en een huis schilderen dat lag niet in mijn lijn. Ik begon me dringend af te vragen waar ik aan was begonnen.

Toen ik op de aangegeven plaats aankwam, trof me de grootse, prachtige natuur en de geweldige bomen. We verspreiden ons zodat ieder van ons een bepaalde invalshoek van het huis kon schilderen. Ondanks dat het een prachtig wit, monumentaal huis met veel hout was, sprak de natuur eromheen me veel meer aan. Daarom koos ik een boom die voor mij goed voelde en die me beschutting bood tegen de felle zon. Wat gespannen en onwennig installeerde ik mijn nieuwe veldezel en stalde de krat met verf en kwasten uit. Wat nu gedaan? Ik durfde in het openbaar niet te schilderen, want dan was het zichtbaar dat ik intuïtief schilderde en dat het schilderij niet van het huis zou worden…. Ik heb mezelf toegesproken want ik wilde heel graag mezelf verder ontwikkelen en er een fijne dag van maken.

Mijn blik, als enige van de groep, de andere kant op gericht, keerde ik in mij zelf en voelde de energie die er hing. Toen kon ik gaan schilderen, al had ik geen idee wat het zou gaan worden. Ik schilderde en schilderde. Af en toe kwam er een kunstenaar langs om te kijken wat ik maakte. Dat vond ik eng, want ik week van de anderen af met mijn schilderij. Ik schilderde geen huis, dat was voor ieder duidelijk. Er kwamen ook fietsers en wandelaars langs die keken.

Een van die wandelaars was een meneer op leeftijd. Hij riep hardop: “mevrouw ik zie licht in uw schilderij”. Ik wist me geen raad met zijn uitspraak en, sorry meneer, maar ik deed alsof ik u niet hoorde. Opnieuw zei hij luid: “mevrouw ik zie licht in uw schilderij.”
Daar kon ik niet omheen. Ik wist niet goed hoe ik in het bijzijn van anderen daarop moest reageren. Innerlijk weet ik dat ik vanuit een ander/ uniek perspectief schilder; zuiver en intuïtief en dat mijn schilderijen veel energie bevatten en vaak een doel hebben.

Ik keek op van mijn werk en keek naar de man en ik zag een prachtige uitstraling. Wat een ‘mooie’ man. Ik besefte dat deze man mij een stimulans gaf om door te gaan. Vermoedelijk kwam die stimulans ook uit de kosmos. Ik bedankte hem en zei dat ik het fijn vond dat hij licht in mijn schilderij kon zien. Het was een prettig gesprek en daarna maakte ik mijn schilderij verder af.

Enkele weken later werd aan iedereen die aan de Buitenschilderweek had deelgenomen, gevraagd om haar of zijn werken te tonen tijdens de expositie in het Cultuurhuis te Woudenberg. Ik had niet eerder geëxposeerd. En dat zou voor mij met mijn schilderijen nog meer naar buiten treden betekenen. Wederom moest ik een drempel over. Voor het eerst diende ik twee schilderijen in. Die kwamen er te hangen en of dat nog niet genoeg was, kwam er ook nog een uitnodiging voor de opening van de expositie bij. Ondanks dat ik het eng vond, ging ik.

Tot mijn verrassing zag ik tijdens de opening dezelfde man. Weer kwamen we met elkaar in gesprek. Hij vertelde me dat hij, toen ik van de zomer buiten aan het schilderen was, om me heen was gelopen om te zien of ik misschien een lampje achter mijn schilderij had gedaan omdat het, naar hij ervoer, zoveel licht uitstraalde. Er was geen kunstmatig licht.
Ode aan deze lieve man die me verder hielp op mijn pad. Mijn schilderij heb ik daarom ZICHTBAAR genoemd. Voortaan mag iedereen mijn werk zien en wil ik zoveel als ik kan, mensen steunen en inzicht geven door middel van mijn energetische schilderijen.